سوره الفجر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر
يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ
27تو اى روح آرام‌يافته!
ارْجِعِي إِليٰ رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً
28به سوى پروردگارت بازگرد در حالى كه هم تو از او خشنودى و هم او از تو خشنود است،
فَادْخُلِي فِي عِبادِي
29پس در سلك بندگانم درآى،
وَ ادْخُلِي جَنَّتِي
30و در بهشتم وارد شو!
سوره البلد
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ لا أُقْسِمُ بِهٰذَا الْبَلَدِ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ قسم به اين شهر مقدس [مكه]،
وَ أَنْتَ حِلٌّ بِهٰذَا الْبَلَدِ
2شهرى كه تو در آن ساكنى،
وَ والِدٍ وَ ما وَلَدَ
3و قسم به پدر و فرزندش [ابراهيم خليل و فرزندش اسماعيل ذبيح]،
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِي كَبَدٍ
4كه ما انسان را در رنج آفريديم (و زندگى او پر از رنجهاست)!
أَ يَحْسَبُ أَنْ لَنْ يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ
5آيا او گمان مى‌كند كه هيچ كس نمى‌تواند بر او دست يابد؟!
يَقُولُ أَهْلَكْتُ مالاً لُبَداً
6مى‌گويد: «مال زيادى را (در كارهاى خير) نابود كرده‌ام!»
أَ يَحْسَبُ أَنْ لَمْ يَرَهُ أَحَدٌ
7آيا (انسان) گمان مى‌كند هيچ كس او را نديده (كه عمل خيرى انجام نداده) است؟!
أَ لَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَيْنَيْنِ
8آيا براى او دو چشم قرار نداديم،
وَ لِساناً وَ شَفَتَيْنِ
9و يك زبان و دو لب؟!
وَ هَدَيْناهُ النَّجْدَيْنِ
10و او را به راه خير و شر هدايت كرديم!
فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ
11ولى او از آن گردنه مهم نگذشت!
وَ ما أَدْراكَ مَا الْعَقَبَةُ
12و تو نمى‌دانى آن گردنه چيست!
فَكُّ رَقَبَةٍ
13آزادكردن برده‌اى،
أَوْ إِطْعامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ
14يا غذا دادن در روز گرسنگى ...
يَتِيماً ذا مَقْرَبَةٍ
15يتيمى از خويشاوندان،
أَوْ مِسْكِيناً ذا مَتْرَبَةٍ
16يا مستمندى خاك‌نشين را،
ثُمَّ كانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ وَ تَواصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ
17سپس از كسانى باشد كه ايمان آورده و يكديگر را به شكيبايى و رحمت توصيه مى‌كنند!
أُولئِكَ أَصْحابُ الْمَيْمَنَةِ
18آنها «اصحاب اليمين» اند (كه نامه اعمالشان را به دست راستشان مى‌دهند)!
وَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآياتِنا هُمْ أَصْحابُ الْمَشْأَمَةِ
19و كسانى كه آيات ما را انكار كرده‌اند افرادى شومند (كه نامه اعمالشان به دست چپشان داده مى‌شود).
عَلَيْهِمْ نارٌ مُؤْصَدَةٌ
20بر آنها آتشى است فروبسته (كه راه فرارى از آن نيست)!
سوره الشمس
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الشَّمْسِ وَ ضُحاها
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ به خورشيد و گسترش نور آن سوگند،
وَ الْقَمَرِ إِذا تَلاها
2و به ماه هنگامى كه بعد از آن درآيد،
وَ النَّهارِ إِذا جَلاَّها
3و به روز هنگامى كه صفحه زمين را روشن سازد،
وَ اللَّيْلِ إِذا يَغْشاها
4و به شب آن هنگام كه زمين را بپوشاند،
وَ السَّماءِ وَ ما بَناها
5و قسم به آسمان و كسى كه آسمان را بنا كرده،
وَ الْأَرْضِ وَ ما طَحاها
6و به زمين و كسى كه آن را گسترانيده،
وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها
7و قسم به جان آدمى و آن كس كه آن را (آفريده و) منظم ساخته،
فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها
8سپس فجور و تقوا (شر و خيرش) را به او الهام كرده است،
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاها
9كه هر كس نفس خود را پاك و تزكيه كرده، رستگار شده؛
وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسَّاها
10و آن كس كه نفس خويش را با معصيت و گناه آلوده ساخته، نوميد و محروم گشته است!
كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْواها
11قوم «ثمود» بر اثر طغيان، (پيامبرشان را) تكذيب كردند،
إِذِ انْبَعَثَ أَشْقاها
12آن گاه كه شقى‌ترين آنها بپاخاست،
فَقالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ ناقَةَ اللَّهِ وَ سُقْياها
13و فرستاده الهى [صالح] به آنان گفت: «ناقه خدا [همان شترى كه معجزه الهى بود] را با آبشخورش واگذاريد (و مزاحم آن نشويد)!»
فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوها فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاها
14ولى آنها او را تكذيب و ناقه را پى كردند (و به هلاكت رساندند)؛ از اين رو پروردگارشان آنها (و سرزمينشان) را بخاطر گناهانشان در هم كوبيد و با خاك يكسان و صاف كرد!
وَ لا يَخافُ عُقْباها
15و او هرگز از فرجام اين كار [مجازات ستمگران] بيم ندارد!
سوره الضحی
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الضُّحيٰ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ قسم به روز در آن هنگام كه آفتاب برآيد (و همه جا را فراگيرد)،
وَ اللَّيْلِ إِذا سَجيٰ
2و سوگند به شب در آن هنگام كه آرام گيرد،
ما وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَ ما قَليٰ
3كه خداوند هرگز تو را وانگذاشته و مورد خشم قرار نداده است!
وَ لَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَكَ مِنَ الْأُوليٰ
4و مسلما آخرت براى تو از دنيا بهتر است!
وَ لَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضيٰ
5و بزودى پروردگارت آن قدر به تو عطا خواهد كرد كه خشنود شوى!
أَ لَمْ يَجِدْكَ يَتِيماً فَآويٰ
6آيا او تو را يتيم نيافت و پناه داد؟!
وَ وَجَدَكَ ضَالاًّ فَهَديٰ
7و تو را گمشده يافت و هدايت كرد،
وَ وَجَدَكَ عائِلاً فَأَغْنيٰ
8و تو را فقير يافت و بى‌نياز نمود،
فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلا تَقْهَرْ
9حال كه چنين است يتيم را تحقير مكن،
وَ أَمَّا السَّائِلَ فَلا تَنْهَرْ
10و سؤال كننده را از خود مران،
وَ أَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ
11و نعمتهاى پروردگارت را بازگو كن!
